Het zijn de jaren zeventig. Ik ben acht jaar oud en mijn ouders weten zich geen raad. Een jaar lang ga ik wekelijks naar de kinderpsychiater. De context waarin de problemen zich manifesteren blijft onaangeroerd. Het is een vorm van symptoombestrijding. Systeem- of gezinstherapie staat nog in de kinderschoenen.
Uit overleving en zelfbescherming trek ik me terug. Als ik contact maak met de ander is het vanuit de aanpassing, voornamelijk uit angst te worden overlopen of mijn zelfbeheersing te verliezen. Ik ervaar het als een gevangenis en dat ik dit deels zelf in stand houd besef ik pas later.
Het contact met wat zich in me roert is er nog wel, al is het vaak dun en fragiel. Ik ga op onderzoek en trek de wereld in. Voor lange tijd ben ik af en aan in het buitenland; ga liefdesrelaties aan, en werk in verschillende sectoren. Tegelijk zoek ik naar houvast en grond onder mijn voeten. Naar rust om te leren, te groeien en tot wasdom te komen. Ik ben weliswaar ondernemend maar ook ingewikkeld geraakt, met in mijn hoofd een wirwar aan ideeën, verwachtingen, angsten en verlangens. Het besef groeit dat ik er alleen niet uit kom.
Het is 2007 en ik verdien mijn geld met het organiseren van internationale filmfestivals. Mijn lichaam staat stijf van de spanning en ik kan de slaap niet meer vatten. Ik zoek hulp en en na drie sessies stelt een psychologe in Boekarest me de vraag of ik wel echt wil slapen. Ik heb geen antwoord en staak de strijd met mezelf. Ik ga op zoek naar ondersteuning in Nederland en kom op het spoor van Bodymind opleidingen. Al snel start ik de therapeutenopleiding.
Met dank aan dat wat ik ervaar en toe uitgenodigd wordt geraak ik meer thuis in mezelf en in de wereld. Stilaan groeit ook het besef dat het therapeutschap me ligt. Ik ben niet bang om de uithoeken van mijn geest te verkennen en heb geleerd te luisteren naar mijn lichaam. Ik resoneer op persoonlijke verhalen en collectieve trauma’s. Ik hervind mezelf, ervaar mijn wortels en maak dieper contact met waar mijn ziel/essentie/zelf naar toe beweegt. Ik ervaar vrijheid en voel me mens. Al met al heb ik met Lichaamsgerichte psychotherapie en Systemisch Werk werkvormen gevonden die recht doen aan mijn waarneming en vaardigheden en ervaar het als een voorrecht anderen te ondersteunen in hun beweging naar meer autonomie, verbinding, levendigheid en zingeving.
Naast de praktijk geef ik royaal tijd en aandacht aan mijn liefde voor cinema en verwante kunsten (muziek, theater, fotografie, beeldende kunst). Ik ben in relatie met kitt, die zich identificeert als non binair.